🔰 အက်ခရာ "၍"၊ အက်ခရာ " ၌" 🔰

 🔰 အက်ခရာ "၍"၊ 

အက်ခရာ " ၌" 🔰

 ရှေ့က " အက္ခရာ" ဆိုတဲ့ စကားထည့်ဆိုရတဲ့ စာလုံးတွေထဲမှာ 

" အက်ခရာ ၏ ၊ အက်ခရာ ၍၊ 

အက္ခရာ ၌ " ဆိုတဲ့ စာလုံး ၃ လုံးလဲပါတယ်။ဒီစာလုံးတွေက 

" ဣ၊ ဤ၊ ဥ၊ ဦ" တို့လို မူရင်းစာလုံးတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အတိုချုံးရေးရာက တွင်ကျယ်လာတဲ့ စာလုံးတွေပါ။ 

  "၏" ကို ပုဂံခေတ်ကျောက်စာတွေမှာကတည်းက တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သုံးပါတယ်။ ဝါကျတွေကို "၏" နဲ့ အဆုံးသတ်တာများတယ်။ " ဖြစ်၏"၊ " ပေး၏"၊ " ဆုတောင်း၏" ဆိုတာမျိုးပေါ့။အဲဒီကျောက်စာတွေမှာတော့ " ၏" ကို

" ဧအ်" လို့ရေးတယ်။အက္ခရာ ဧ

နောက်က အ်( အသတ်)ထည့်ထားတာလေ။ အဲဒီ " ဧအ်" ကို ချုံ့လိုက်တော့ ခုရေးတဲ့ "၏" ဖြစ်လာတာပေါ့။

  "၍ " ကလဲ ပုဂံကျောက်စာတွေမှာ 

" ရုယ်" လို့ရေးပါတယ်။ အဲဒီ

" ရုယ်"က နောက်ကျတော့ "ရွေ့" ဖြစ်လာတာပေါ့။ "ရုယ်"ကို ရှေးကတည်းက အတိုချုံးရေးတာလည်း ရှိတယ်။ " ရ" နောက်က " -ျ်" ကလေးထည့်လိုက်တော့ " ၍" ဖြစ်သွားတာပေါ့။

  " ၌" ကလည်း " နှိုက်" ကို အတိုချုံးထားတာပါပဲ။ "နှ" က " (font မရှိ) ဖြစ်သွားပြီး အပေါ်က အသတ်ကလေးထည့်လိုက်တော့ " ၌" ဖြစ်သွားတာပေါ့။ 

  ဒီစာလုံး ၃ လုံးကိုလည်း စာလုံးပေါင်းစရာမလိုဘဲ ရှေ့က"အက္ခရာ"ထည့်ပြီး 

" အက်ခရာ ၏၊ အက်ခရာ ၍၊

အက္ခရာ ၌" လို့ ဆိုရပါတယ်။

အတိုကောက်ရေးရာက အသုံးတွင်ကျယ်လာတဲ့ စာလုံးတွေပါ။

 "၏၊ ၍၊ ၌" တို့လို အတိုကောက်စာလုံးတစ်လုံးရှိသေးတယ်။

အခုထိ အသုံးတွင်နေတဲ့ " ၎င်း" ပဲ။

ပုဂံခေတ်က " လေကောင်" လို့ရေးတယ်။ လေးကောင်းပေါ့။

( ပုဂံခေတ်မှာ ဝစ္စပေါက်မသုံးသေးဘူး) လေးကို ဂဏန်း ၄ နဲ့ပြောင်းပြီး " ကောင်း" ကို " င်း" လို့အတိုကောက်လုပ်ပြီး နှစ်ခုတွဲလိုက်တော့ " ၄င်း" ဖြစ်သွားတာပါပဲ။

ဖတ်ရင်တော့ " အက္ခရာ ၎င်း" လို့ 

မဖတ်ရဘူး ဒီအတိုင်းပဲ " ၎င်း" လို့ အသံထွက်ရပါတယ်။ 

📗 ဆရာကြီးမောင်ခင်မင်( ဓနုဖြူ)

...  မြန်မာစကား၊ မြန်မာစာ၊ အလှကွက်တစ်ရာ 📗